Vrede door de Geest & heilige woede • Ralf Lubs • (PPSS 2)
"Word boos (orgizō), maar zondig niet; laat de zon niet ondergaan over uw boosheid (Parorgismos), en geef de duivel geen plaats." (Efeze 4:26-27)
Efeze 4:26 is een van de "probleempassages" in het Nieuwe Testament. Hoe moeten we begrijpen wat Paulus
in dit vers heeft geschreven? Waarom zegt hij in vers 26 “wees boos” en in vers 31 van hetzelfde hoofdstuk: "Wees niet boos"? Geeft Paulus een bevel om hier boos te zijn en zegt hij daar het tegenovergestelde? Is woede altijd zonde of is het geen zonde "totdat de zon ondergaat"?
Een aandachtspuntis dat dit vers in brede kringen zo begrepen wordt dat het impliceert dat boosheid geen zonde is als het "rechtvaardige" of "heilige" woede is. Zo worden veel conflicten door christenen veroorzaakt in verschillende dagelijkse relaties, de kerk, het gezin, de werkplek, gerechtvaardigd door woede als "rechtvaardig" of "heilig" te bestempelen. Aan de andere kant heeft het identificeren van alle woede als “zondig” geleid tot veel frustratie, zelfs depressie, geprojecteerde woede en andere psychologische effecten van onderdrukte woede. Deschrijver is van mening dat een goede Bijbelse exegese van deze tekst leidt tot een begrip van wat Paulus, geïnspireerd door de Heilige Geest, waarschijnlijk bedoeld heeft en dus bijdraagt aan het vinden van manieren om destructieve houdingen en gedrag van christenen te vermijden. Dit is op zijn beurt weer in het belang van de gezondheid van de kerk en de individuele christen in zijn sociale omgeving voor de bevordering vooruitgang van hetevangelie en Gods glorie.